Good morning people!!!
After a strong paddling session for about 46 hours, starting from Foinikounta village, the crew decided to make a pitstop at picturesque Monemvasia due to intense winds and heavy weather systems which according to our meteorologist's predictions, these phenomena will continue for a few more days. This was Dimitris' first real acquaintance with Mr. Hops and it wasn't easy. Last night Dimitris sent me the letter below, another pure confession of how he experiences his adventure.
It weren't the weather or living conditions that gave him a hard time. The boat's roll was so extremely intense that he truly yield to seasickness. As he described it, " I got the baptism of fire.... Two days already ashore and nausea is still present. I had only a few hours of lucidity on the trip. It happened when I was rather pressed. Dawn Friday.
It was my shift to paddle 2:00-4:00. I find myself overpassing Cape Malea, before approaching Monemvasia. Half a mile from the shore and as soon as I face the glimpse of the eastern lighthouse, the squall that I could see coming from afar, overtook me. Rain, hail, lightning and strong north wind. Lightning was so intense that for several seconds after I cannot discern anything with my eyes open, while due to the strong wind the boat doesn't listen. I got it through. Breathless and soaked, but for the first time with a clean head". A few hours later, they decided to swim and lie on the beach in an attempt to make themselves feel better.
"Connections" is how he would name their trip until now. As in all previous places, people of Monemvasia village embraced the crew. Special thanks to Katerina Tsafatinou, a lovely mother, businesswoman and mayor of Monemvasia, Kyriakos Klapsis owner of the Flower of Monemvasia Hotel and his sister Maria who host the crew and of course the waiter Dimitris from the coffee place the crew usually sits, who inspired by the effort treats them from his wages. Well, Monemvasia is "only" 4 hours away from Athens - too tempting for the Cannibals! Members of our team Stavros, Thanassis and Jason drove all the way just for a visit to Huw, Marin and Dimitris and of course everyone had to hop on Mr. Hops ;-) !
This is another unexpected stop causing significant delay to Huw's scheduled arrival at Gallipoli on the 24th of April. Let's pray that Ancient Greek Gods Posidon and Aiolos will give way to auspiciously winds and favorable weather conditions and help them reach Fethiye Turkey as soon as possible!!
Until further new departure, hope all the best for everyone and please don't forget our purpose, the children of Syria.
Support our cause for Save the Children.
Donate here: https://donate.savethechildren.org.au/mediterrannee
Dimitris' Letter
"Προσπαθώ να σου γράψω από προχθές, αλλά δεν είχα το μυαλό. Έγραφα και έσβηνα. Πολλές φορές. Νομίζω ότι με κατέβαλε η κούραση. Μπορεί να γελάσεις, αλλά το ταξίδι μέχρι εδώ, τη γραφική Μονεμβασιά, που κράτησε μόνο 46 ώρες, μου φάνηκε ατελείωτο.
Πήρα το βάπτισμα. Λυγίζοντας. Αλήθεια σου λέω. Δεν ήταν το κουπί, ούτε οι συνθήκες διαβίωσης, ούτε τα καιρικά φαινόμενα, ούτε η παρέα. Ήταν η ναυτία. Αυτή τη φορά τουλάχιστον. Σκέψου μια τεράστια μπανιέρα (με επιπλέον ανέσεις) να ταξιδεύει στη θάλασσα και να κινείται και στις 3 διαστάσεις ταυτόχρονα και έντονα. Γονάτισα σου λέω, κι ας έχω ταξιδέψει σε θάλασσες. Τις πρώτες 24 ώρες δεν μπορούσα να βάλω τίποτα στο στόμα μου, ούτε να κοιμηθώ. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι συνεχώς ξαπλωμένος και να μη με ενοχλεί κανείς. Όμως μετά από κάθε 3 ώρες και 50 λεπτά ακριβώς, η έντονη φωνή του Huw ερχόταν σαν τιμωρία "Dimitris 10 minutes". Προειδοποίηση (ευθύνη του κωπηλάτη) 10 λεπτών για να βγω από τον υπνόσακο, να ντυθώ, να μαζέψω το μυαλό μου και να πάρω για τις επόμενες δύο ώρες τα κουπιά στα χέρια, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμουν. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες εδώ. Μόνο δράση, ανάστημα, πίστη και υπευθυνότητα, απέναντι στον εαυτό μου και την ομάδα μου. Για τον κοινό μας στόχο. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Τι ωραίο που θα ήταν να συμβαίνει αυτό και στην καθημερινότητα μου πίσω στην Αθήνα. Στην Ελλάδα. Στον κόσμο.
Το κουπί εδώ είναι κυρίως μοναχική διαδικασία. Ένας κωπηλατεί και δύο μαζεύουν δυνάμεις κλεισμένοι στην πλωριά και πρυμνιά καμπίνα. Ο Marin, υπεύθυνος για τη ναυσιπλοΐα μας, ξεκουράζεται μόνο πίσω, αφού εκεί βρίσκονται όλα τα ηλεκτρονικά μας όργανα. Ο Huw έχει μόνιμα την πλωριά. Τις δικές μου 4 ώρες τις μοιράζω στις δύο καμπίνες. Αυτή η αλλαγή όταν έξω χαλάει ο κόσμος, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο. Με έκανε όμως να συνειδητοποιήσω πόσο απαιτητικό ήταν το ταξίδι τους μέχρι την Ελλάδα, με 2 ώρες λιγότερης ξεκούρασης. Τώρα τους θαυμάζω και τους σέβομαι ακόμα περισσότερο.
Το socializing επάνω στο σκάφος είναι ελάχιστο. Ακόμα και τώρα που είμαστε τρεις. Περιορίζεται κυρίως στις στιγμές φαγητού και τουαλέτας. Ναι, τις τουαλέτας. Που όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται ή αποκρουστικό, είναι κι αυτό μέρος της καθημερινότητας του μικρού μας "σπιτιού". Ο χαρακτηριστικός μαύρος κουβάς. Ακριβώς μπροστά στη θέση κωπηλάτησης. Στο κέντρο του σκάφους. Παρέα. Γιατί δεν μπορείς να πατήσεις στο πλάι ή να γύρεις απ' έξω. Γέρνει όλο το σκάφος και είναι αδύνατον να κωπηλατήσεις. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε μας κίνηση. Ύπνος, άραγμα, μετακίνηση, φαγητό. Πάντα στο κέντρο.
Και ξέρεις ότι το κέντρο μας είναι μεγάλη υπόθεση. Εδώ ακόμα ψάχνω να ευθυγραμμιστώ. Δύο μέρες ήδη στη στεριά και η ναυτία είναι παρούσα. Μόνο λίγες ώρες διαύγειας είχα στο ταξίδι. Συνέβη μάλλον όταν πιέστηκα πολύ. Ξημερώματα Παρασκευής. Η βάρδια μου στο κουπί 2:00-4:00 με βρίσκει να καβατζάρω τον Κάβο Μαλιά, πριν το ανέβασμα για Μονεμβασιά. Μισό μίλι από τη ξηρά και μόλις έχω αντικρύσει την αναλαμπή του ανατολικού φάρου, το μπουρίνι που αρκετή ώρα βλέπω να έρχεται από μακριά, με προλαβαίνει. Βροχή, χαλάζι, αστραπές και ισχυρός βοριάς. Πέφτουν τόσο κοντά οι κεραυνοί που για αρκετά δευτερόλεπτα μετά δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα με τα μάτια ανοικτά, ενώ από τον αέρα το τιμόνι δεν ακούει. Πέρασε. Και εγώ λαχανιασμένος και μούσκεμα, αλλά πρώτη φορά με καθαρό κεφάλι.
Φτάσαμε τελικά Μονεμβασιά Παρασκευή μεσημέρι. Κι αν αναρωτιέσαι γατί είμαστε εδώ και όχι κάπου μεσοπέλαγα στο Αιγαίο να παλεύουμε με τα κύματα, αφού το ταξίδι μας είναι να γίνει χωρίς στάσεις, θα σε καταλάβω. Αφού και εγώ σκέφτομαι μήπως τελικά συμμετέχω σε τουριστική εκδρομή αντί κωπηλατικής αποστολής! Αστειεύομαι. Γιατί κάθε τι σε αυτό το εγχείρημα είναι καινούριο για μένα. Σε όλα τα επίπεδα. Θα σου εξηγήσω. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πόσο μπορούν οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν να επηρεάσουν την πορεία μας. Εκτός από την πολύ αργή του πλεύση (1,5 με 2,2knots σε συνθήκες λαδιάς), η κατευθυντικότητα του σκάφους είναι άμεσα εξαρτημένη όχι μόνο από τη διεύθυνση και την ένταση του ανέμου, αλλά και την κατάσταση της θάλασσας. Τόσο πολύ, που αν θυμάσαι, μέσα σε ένα 24ωρο, η Κρήτη έγινε Πελοπόννησος και τα Χανιά Φοινικούντα. Και κάπως έτσι, κατ' εντολή του μετεωρολόγου μας, καταλήξαμε εδώ, μέχρι νεωτέρας. Με τους ισχυρούς Β και ΒΑ ανέμους που επικρατούν στο Αιγαίο, μόνο στην Κρήτη θα μπορούσαμε να φτάσουμε. Πλέον δεν είναι αυτή η επιθυμητή μας πορεία. Καθώς οι μέρες καθυστέρησης είναι ήδη πολλές, το χρονικό μας περιθώριο στενεύει. Η 24η του Απρίλη, που θα σημάνει την ολοκλήρωση της αποστολής του Huw στην Καλλίπολη της Τουρκίας, πλησιάζει. Χρειαζόμαστε σύντομα ένα καλό παράθυρο ευνοϊκών ανέμων. Αν θέλεις για κάτι να προσεύχεσαι, ας είναι ο Αίολος και ο Ποσειδώνας να μας "ανοίξουν" τον δρόμο.
"Συνδέσεις". Αυτόν το τίτλο θα έδινα μάλλον στο ταξίδι μας μέχρι στιγμής. Ανθρώπινες κυρίως. Από αυτές που περνούν πρώτα από τη καρδιά. Γεμάτες και πλούσιες. Έστω και αν κάποιες διαρκούν μόνο μερικές στιγμές. Η αξία τους είναι πάντα ανεκτίμητη. Με ανθρώπους που γνωρίζαμε και ανθρώπους που γνωρίσαμε. Όπως εδώ στη Μονεμβασιά, η υπέροχη Κατερίνα Τσαφατίνου, η πολυμήχανη μητέρα, επιχειρηματίας και αντιδήμαρχος της περιοχής. Ο Κυριάκος Κλάψης, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου ΧΧΧ που μας φιλοξενεί και η αδελφή του Μαρία. Ο σερβιτόρος Δημήτρης στο καφέ που καθόμαστε, που εμπνεύστηκε από την προσπάθεια και μας κερνά από το μεροκάματο του. Αλλά και η ίδια μας η ομάδα, ο Σταύρος, ο Θανάσης και ο Ιάσωνας που επέλεξαν εχθές να οδηγήσουν μέχρι εδώ αυθημερόν, μόνο και μόνο για να μας κάνουν ακόμα λίγη παρέα!
Θα σε αφήσω για σήμερα με μερικές χαρακτηριστικές εικόνες και στιγμές. Μη ψάξεις για τη σύνδεση μεταξύ τους. Δεν έχει σημασία. Κράτα το άρωμα και το χιούμορ τους! (1) Μετά το πρώτο 24ωρο στη θάλασσα, ο Marin γελάει κάθε φορά που με ρωτάει "Hey Dimitris, did you shoot everything you wanted with your GoPros?". Πριν ξεκινήσουμε τον είχα πρήξει με τις οδηγίες της Dimitras και την τοποθέτηση των καμερών, ενώ εκείνος έλεγε χαρακτηριστικά "Wait and see my friend." Είδα. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα να σκεφτώ όσο ταξιδεύαμε, ήταν να κινηματογραφήσω! (2) Μαζί μου στο σκάφος έχω 4 ολόκληρες ρίζες φρέσκου ginger, κατ' εντολή του Nottis, για την αντιμετώπιση της ναυτίας. Έφαγα ήδη μια. Σκέτη. Με τα φλούδια. Γιατί στην κατάσταση που ήμουν δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω να την καθαρίσω. Εκτός του ότι κάηκα, η ναυτία δεν μου πέρασε. Με γλύτωσε όμως μάλλον από τον εμετό. Τι να σου κάνει και αυτό, όταν οι άλλοι δυο λένε πως και οι δραμαμίνες δεν τους πιάνουν! (3) Γελάω με την αστειότητα του μυαλού μου. Όταν είμαι στην πόλη βαριέμαι και θέλω να φύγω για περιπέτειες. Τώρα που είμαι μέσα στην περιπέτεια, σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να είμαι σπιτάκι μου στην πόλη με οικογένεια και κουτσούβελα! (4) Μεγάλη αξία ο σωστός εξοπλισμός στις ακραίες συνθήκες. Το βίωσα, οπότε δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω ξανά την VMG για τα ρούχα μου. (5) Την απάντηση στο ερώτημα σου αν ήξερα τι με περίμενε, αν θα το ξαναέκανα, ακόμα την επεξεργάζομαι. Αν και μεταξύ μας, μάλλον την ξέρουμε ήδη.
Και κάπως έτσι η μικρή μας περιπέτεια εξελίσσεται. Συγχώρεσε με για τα πολλά λόγια. Προσπαθώ να σου περάσω έστω λίγη από την εμπειρία μου. Εύχομαι να μην έχω ξανά τον χρόνο να κάτσω να γράψω, γιατί θα σημαίνει πως ταξιδεύουμε. Και αυτός είναι ο σκοπός. Να φτάσουμε απέναντι.
Μέχρι νεωτέρας νέου απόπλου, καλή σου εβδομάδα και να θυμάσαι τον σκοπό μας, τα παιδιά της Συρίας.
Support our cause for Save the Children.
Donate here: https://donate.savethechildren.org.au/mediterrannee
Follow us at:
www.dimitriskokkoris.com
Cannibals Kayak House, mediterr annee
#CannibalsAdventureTeam
Aegean Airlines, VMG, GoPro #drakosdigital, Stelios Sylignakis, TUSSO Espresso, Τυροκομείο Κωσταρέλου, Aroma Φρέσκα Μυρωδικά, MarineTraffic, #RedoxHellas, Odlo LaSportiva Greece, #DotRepro, KOKKORIS OPTICS #bolle, Sail PROmotion, Ινστιτούτο Πούσκιν
